آنچه در مدرسه و دانشگاه یاد نگرفتیم!
سیستم های آموزشی 16 سال از بهترین روزهای زندگی نسل قبراق و پر انرژی هر کشور و ملتی را می گیرند تا آنها را برای زندگی کردن آماده کنند. اما مهم اینست که آموزشهایی که در طول این 16 سال، هزینه و وقت این جمعیت بزرگ را می گیرد، موفق بوده یا به اصطلاح چیزی از قلم نیافتاده باشد.
همیشه تعداد کسانی که از دنیا می روند و نامی از آنها نمی ماند، بیشتر از کسانی است که سالها پس از مرگشان همواره از آنها به نیکی یاد می شود. به نظر می رسد تعداد اندکی از انسانها محصول آموزش صحیح در سیستم های آموزش و پرورش صحیح هستند و این راز جاودان ماندن نام اندکی از انسانها در مقابل گروه کثیری است که هیچ جا نامی از آنها نمی ماند.
اکثر قریب به اتفاق ما به اشتباه یاد گرفته ایم که خوب حفظ کنیم تا اینکه خوب فکر کنیم!
همیشه سعی شده تا حافظه ی دانش آموزان تقویت شود نه اینکه شیوه های صحیح و درست تفکر را به آنها بیاموزند. تمام سالهای دوره ی مدرسه و گاهی دانشجویی ما به حفظ مطالبی گذشت که بعد از تمام شدن دوران تحصیل عموما بی کاربرد و بی فایده ماندند.
تمام صبح هایی که خواب آلود و کسل راهی مدرسه شدیم، تمام عصرهایی که دلهره ی تمام نشدن تکالیف مدرسه و تدریس خصوصی را داریم، لذت بازیهای دسته جمعی را به طعم تلخی آلوده می کرد، این سیستم آموزشی بود که داشت ما را برای یک زندگی روتین و تکراری آبدیده می کرد.
در این سیستم آموزشی- که فقط هم به مدرسه و دانشگاه محدود نیست و اتفاقا از خانه و پدر و مادر شروع می شود و متولی اش هم تمام کسانی هستند که نقشی را روی ذهن یک کودک آماده ی آموزش می اندازند- یک سری مزخرفات را در ذهنمان ریخته اند که تاثیرات منفی اش حالا حالاها گریبان سرنوشت ما را گرفته است.
مثلا:
- تنها راه موفقیت، درس خواندن است. واقعیت این است که تنها با درس خواندن صرف، هیچ چیزی نخواهیم شد. خیلی چیزها هست که توی مدرسه ها و دانشگاهها یاد نمی دهند. اتفاقا باید آنها را بدانیم تا چیزی یا کسی شویم!
- تلقین این موضوع به دانش آموزان که تو خاص نیستی! اگر منظورمان از خاص، چیزی مثل سوپرمن یا رستم باشد، همه ی ما یک روز شرمنده ی خدا خواهیم شد که خودمان را دست کم گرفته ایم و رستم یا سوپرمن نشده ایم! یادتان نرود که تلاش از استعداد مهم تر است.
- برای رسیدن به موفقیت باید مرزها را درنوردید. البته دقیقا هم منظور مرزهای کشور عزیزمان است. خیلی ها فکر می کنند ماندن در ایران، توان رشد را از آنها می گیرد. اما یادشان باشد در کشوری که اکثر انسانها تنبل هستند و مسیر درست را انتخاب نمی کنند، اگر کمی تلاش کنند حتما موفق خواهند شد. در خارج از ایران رقبای بلند قد تری دارید!
توصیه می کنم در کنار چیزهایی که در مدرسه می آموزید، چیزهایی را هم که یاد نمی گیرید در برنامه داشته باشید و خودتان برای پیشرفت خودتان قدم بردارید.
1-مهارتهایی مثل مهارتهای مالی و هوش مالی خود را افزایش دهید.
2- مهارتهای فکر کردن را بیاموزید.
3-اصول کسب و کار و بازاریابی را قبل از ورود به بازار کار بدانید.
4-یاد بگیرید چگونه ارتباط موثر داشته باشید.
5-زبان انگلیسی را به خوبی بیاموزید. خیلی ها به دنبال تدریس خصوص زبان هستند اما تعداد کمی به زبان انگلیسی تسلط دارند.
6-تایپ ده انگشتی از مهارتهایی است که در دنیای امروز باید بر آن مسلط باشید(در مقاله ای از همین سایت به طور مفصل بخوانید.)
در آخر به این نکته توجه کنید اگر این مهارت ها را در سیستم آموزشی به شما یاد نمی دهند، پس لباس رزم بپوشید و وارد گود شوید و یکی از اهدافتان را یادگیری این مهارت های مهم بگذارید. بهانه هم نیاورید که کلاس ها دور و ترافیک سنگین است زیرا کلاس مجازی تمام این مشکلات را حل کرده.
جامعه و مردمی که در کنار شما زندگی می کنند، مدرسه و معلمان گمنامی هستند که بدون هیچ چشمداشت و شهریه ای می آموزند. فقط شما هستید و آزمون و امتحانی که روزگار از شما خواهد گرفت.
آموزشهایی که بدون داشتن معلم خصوصی و بدون تدریس خصوصی، به ارزشمندی کلاس خصوصی فیزیک و کلاس خصوصی شیمی خواهند بود. حتی هزینه ی این آموزشها در مقایسه با هزینه تدریس خصوصی که برای هر درس می کنید خیلی کمتر خواهد بود.
