۱۲ ژوئن روز مبارزه با کار کودکان
در همه ی تقویمها روزهایی هست که همیشه در یادمان خواهند ماند. روزهای ملی، روزهایی که تعطیل می شوند و اینگونه در یادها می مانند.روزهایی که خاطره های خوب ماندگارمان را در آنها جشن می گیریم و یا ناخودآگاه روزهای بدی که هر سال در تاریخ مشخصی دلگیرمان می کنند.
نام بعضی از این روزها به جز تاریخ عددی اشان، سبب می شوند تا در ذهنمان جا بگیرند. مثل روز ارتش، روز دانشجو، روز طبیعت و ... .گاهی در تاریخ مشخصی دلمان می خواهد حتماً کاری کنیم یا تاثیری بگذاریم. مثلاً روز زمین پاک یا روز هوای پاک. در این روزها حتی اگر شده تظاهر می کنیم به طبیعت و محیط زیست علاقه داریم و در حفظش می کوشیم.
امروز ۱۲ ژوئن و روز جهانی مبارزه با کار کودکان است. دقت کنید روز مبارزه با کارِ کودک نه کودکِ کار!
بسیاری از ما با دیدن کودکان کار، رو ترش می کنیم و راهمان را کج کرده، می گذریم. خیلی ها ممکن است در دلشان تاسف بخورند و شاید هم خدا را شکر کنند که در اطرافشان کودکِ مبتلا به کار ندارند! اما خوب می شد حتی به بهانه ی یک روز که در تقویم برای این بچه ها نام گذاری شده، هر کس به قدر سهمی از مهری که باید در حق انسان بورزد، به این بچه ها توجه کند. به کارشان. به علاقمندی هایشان. به رنجی که می کشند و به آرزوهایشان. حتماً می دانید بسیاری از این کودکان حسرت درس خواندن و مدرسه رفتن را دارند. از این بچه های زحمتکش، مهر و محبت پدر و مادر نیز دریغ شده. بارها دیده ام وقتی دست فرزندانم را گرفته ام و با هم در حاشیه ی پارک سرخوشانه می خندیم، یکی از این بچه ها از کنارمان عبور کرده و در جا طعم شیرینی همبازی شدن با بچه هایم را به زهر تلخی تبدیل کرده و رد پای نگاهش تا ساعتها بعد که به خانه برسم توی ذهنم مانده است.
بسیاری از انجمنها و کمپین های حمایتی از معضلات اجتماعی را می شناسم که در فعالیتهای خیر خواهانه اشان زمانی را برای کودکان کار اختصاص داده اند. از برگزاری کلاسهای آموزشی تا راه اندازی خیریه هایی به نفع این بچه ها.
چه خوب است اگر کلاس های تدریس زبان انگلیسی برگزار می کنیم، با هماهنگی این انجمنها، تعدادی از صندلی های کلاس را به این بچه ها اختصاص دهیم. اگر در اطرافمان کودکی را می شناسیم که مجبور است بدون حمایت این موسسات، کار کند و برای خانواده اش نان ببرد! از مهر و محبت دریغ نکنیم و بدانیم همان وقت که فرزند ما در کلاسهای استعدادیابی شرکت می کند، گنجینه هایی از استعداد در کوچه های شهرمان مشغول به کار هستند و جای آنها در کنار فرزند ما در کلاسهای پرورش هنر و خلاقیت خالی است.
بیایید حداقل سالی یک روز را به بچه های آسیب دیده ی کار بیاندیشیم سهم آنها را از آزادیهای رایج کودکان در ایران، به آنها هدیه کنیم. فقط دلسوزی نکنیم بلکه هر کس به سهم خود قدمی بردارد اگر دانشجو هستی می توانی تدریس خصوصی انجام دهی مانند تدریس خصوصی فیزیک، تدریس خصوصی شیمی، تدریس خصوصی زبان انگلیسی یا تدریس خصوصی زبان آلمانی فرقی ندارد به این انجمن ها بریم و اعلام آمادگی برای کمک کنیم.
